ارتباط دست برتری و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه های دولتی قم

مقدمه: پیشرفت تحصیلی از مهم ترین نتایج نظام آموزشی به شمار آمده و توجه به عوامل اثرگذار بر آن از اهمیت خاصی برخوردار است. در این زمینه عوامل مؤثر درونی و محیطی زیادی وجود دارد که در تحقیق حاضر عامل دست برتری مورد بررسی قرار گرفت. هدف این پژوهش بررسی تفاوت پیشرفت تحصیلی بین دانشجویان چپ دست، راست دست و دو سو توان بود. روش ها: این پژوهش توصیفی به صورت مقطعی در سال تحصیلی 94-93 بر روی 370 نفر از دانشجویان دانشگاه های دولتی استان قم که به صورت طبقه بندی تصادفی و به شکل تناسبی از گروه های مختلف انتخاب شدند، انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه دست برتری آنت(annett) بودکه روایی و پایایی آن در پژوهش های قبلی تایید شده است. جهت تحلیل داده ها از شاخص های آمارتوصیفی، آزمون همبستگی و آزمون مجذور کای استفاده شد. نتایج: ارتباط بین پیشرفت تحصیلی دانشجویان با دست برتری از لحاظ آماری معنادار نبود (015/0-=r و 77/0=p). بین پیشرفت تحصیلی و سن، رشته، مقطع، میزان تحصیلات والدین و شغل والدین ارتباط معناداری وجود داشت، ولی ارتباط پیشرفت تحصیلی و جنسیت معنادار نبود. در مورد ارتباط دست برتری و سن، جنسیت، رشته، مقطع، شغل والدین و میزان تحصیلات آنها نیز ارتباط معناداری یافت نشد. نتیجه گیری: دست برتری به خودی خود ارتباطی با پیشرفت تحصیلی دانشجویان ندارد. برای شناخت عوامل مؤثر بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان نیاز به شناسایی و تحقیقات بیش تر در راستای پیدا کردن عوامل پنهان وجود دارد.